OYUNCUNUN ÖLÜMÜ
“Hayatla sanat iç içedir.”
Sinema ve tiyatro insana insanlık hallerini göstermede son derece etkilidir.
Senaryoları hayattan aktarılan yani gerçekten düşe geçen öyküler bir bakarsınız sahneden hayata akan gerçeğe dönüşüvermiştir.
Sanat keskin bir bıçaktır. Yaşadığı anın farkında olmayan insanları uyandırır. En somurtkan insanları kendi haline güldürür. En gamsızları hüngür hüngür ağlatır. İnsan,sahnede benzerini görünce nasıl bu kadar ahmak olabildiğine kızar. Her gün duyduğu okuduğu ölümlerin sebepsizliğini hissettiğinde hüzünlenir. Bazen de Allahına kadar isyan eder.
Gerçeğe en yakın olmak sanatın en temel ayıracıdır. Ne kadar çok düşsel imge kullanırsa kullansın; eğer bir şey sanat yapıtı ise insanlar onu kolayca ayırt ederler.
“Sen uyursan herkes ölür”
Yönetmen Levent Semerci’nin “Nefes” isimli filminin fragmanları televizyonlarda ve internet sitelerinde dönmeye başladığında “nöbette uyumanın” ne derece önemli bir gaflet olduğu hatırlandı.
Güneydoğuda görev yapan bir askeri timin haleti ruhiyesinin anlatıldığı filmde komutan nöbette uyuyan erleri usul gereği birliğin önünde teşhir ediyor. Bu vesileyle bütün birliğe sesleniyor: “Nöbette uyumayacaksın, sen uyursan herkes ölür.”
Kimi yazarlar bunu genelkurmayın “malum açılıma cevabı” falan gibi sundu. Ama artık bu tip şeylere inanan pek kalmadı.
Film, 29 Ekimde vizyona girecek.
“Yazıyor...”
17 Ağustos 2009 tarihli Elazığ Günışığı Gazetesi Koçyiğitler Karakol’unda meydana gelen bir patlama sonucu dört askerin şehit olduğunu yazdı.
Elazığ Valisi Muammer Erol patlamanın cinnet ya da terör sonucu değil, tamamen bir kazayla gerçekleştiğini belirtti. İbrahim Öztürk, İbrahim Yanan, A. Osman Altın ve Mesut Bulut adlı askerler şehit olmuşlardı. Birlikte yapılan törenden sonra cenazeler memleketlerine gönderilecekti.
“Genç Ölümler...”
Bu ülkede ne kadar çok ölüm oluyor. Ve Nefes filmindeki komutanın dediği gibi bu ölümlerin çoğu bir ajans haberi kadar iz bırakıyor. Oysa her birinin anlatacağı kim bilir ne çok şeyi, ne kadar çok umudu vardı?
“Mandalı Bırakmazsan Yaşarsın!..”
26 Ağustos 2009 tarihli Radikal gazetesi: Patlama sonucu ölen dört askerin ailelerini şok eden iddia… Nöbette uyuyan askerin eline pimi çekilmiş bomba verilmiş. 45 dakika yardım isteyen er gücü tükenince patlama olmuş.
26 Ağustos ta Taraf gazetesinde Mehmet Baransu’nun yazdığına göre: Uz. Çavuş Şakir Akcan İbrahim Öztürk ve Ahmet Şensoy isimli askerlerin nöbet yerinde uyuduğunu görüyor. Bunu kanıtlamak için Öztürk’ün el bombasını ve Şensoy’un silahının alev gizlemesini alıyor. Kanıtları teğmen Mehmet Tümer’e teslim ediyor. Teğmen mevziye giderek İbrahim Öztürk’e el bombasının nerde olduğunu soruyor. Ardından el bombasını askere verip pimini çekiyor. “Mandalı bırakırsan ölürsün, bırakmazsan yaşarsın” diyor.
Asker elinde pimi çekilmiş bomba ile birkaç kez teğmenin yanına giderek bombanın pimini istiyor. “25 yaşıma geldim, 75 gün askerliğim kaldı; beni öldüreceksiniz.” Diyor. Komutan aldırmıyor; askeri mevziye gönderiyor. Ve patlama oluyor.
Şehit Askerlerin Cenaze Töreninden...
“Şehitler, Şehitler…”
28 Ağustos 2009 tarihli Milliyet’in haberi: Elazığ Karakoçan da sessiz tören. Şehit cenazelerinde ağızları bıçak açmadı. İbrahim Öztürk’ün Tarsus’ta yaşayan dayısı Emin Ayhan “Bu işin peşini bırakmayacağız. Yeğenim cahil değildi. Vatansever ve bilinçli bir çocuktu.” Dedi.
Şehit A. Osman Altın'ın babası A. İhsan Altın, olaya sebep olduğu öne sürülen teğmen hakkında davacı olmayacaklarını söyledi. “Teğmen hakkında davacı olmayacağım. Devlet nasıl olsa cezasını verecek. Devletime, milletime güveniyorum” dedi.
29 Ağustos Milliyet gazetesin de yer alan genelkurmay açıklamasına göre “teğmen Mehmet Tümer bilinçli taksirle birden fazla kişinin ölümüne neden olmaktan tutuklandı” Aynı gazetenin haberine göre DTP Tunceli Milletvekili Şerafettin Halis meclise verdiği soru önergesinde son 20 yılda eğitim zayiatı olarak nitelenen kaç ölüm olduğunun açıklanmasını istiyor.
“Anılarımızda Yaşayacak”
4 Eylül 2009 da Bursa da ki yerel gazetelerin köşe yazarlarına ve bize de gönderilen e-posta; “Çürümüş Bunlar” adlı kısa filmin oyuncularından ve Kayıp Sahne Sanat Grubumuzun kurucularından arkadaşımız İbrahim Öztürk’ü, Elazığ Karakoçan’daki patlamada kaybetmenin üzüntüsünü taşımaktayız, diye başlıyor şöyle devam ediyordu:
(…) Kayıp Sahne Sanat Grubu, çekim çalışmaları devam eden, “Palyaço Umut” un yanı sıra şu anda hazırlıkları devam eden “Orhan Veli” adlı 2 perdelik tiyatro oyununu da 17 Ekim’deki ilk gösterimini İbrahim Öztürk’ün anısına gerçekleştirecek. Kayıp Sahne Sanat Grubu’nun “Orhan Veli” isimli oyununun 17 Ekim’deki ilk gösterimi Bursa’nın Nilüfer ilçesindeki Uğur Mumcu salonunda saat:20.00’de olacak. (…) “Çürümüş Bunlar”, arkadaşımız, dostumuz İbrahim Öztürk’ün oynadığı son film olmayacak; o bundan sonra Kayıp Sahne’nin ortaya çıkardığı her eserde anılarıyla ve emeğiyle var olacak. Saygıyla ve Sevgiyle anıyoruz.
Aşağıdaki röportaj bu minvelde gerçekleşiyor.
Kayıp Sahne Sanat Grubu Güney Solak ve Arkadaşları
Oyuncunun Ölümü / Röportaj Bağlamında...
İbrahim Öztürk için arkadaşlarının gösterdiği çabayı anlama isteğiyle Bursa Kayıp Sahne Sanat Grubunun kurucularından Güney Solak ile üyeler Veysi Atlı ve Yaprak Kadaganlı ile söyleşiyoruz.
Kayıp Sahne Sanat Grubu nasıl kuruldu?
Başlangıçta grup kitap okuma topluluğu olarak bir araya gelmişti. Edebiyata ve sanata ilgi duyan Uludağ Üniversitesi öğrencileri ve farklı kesimlerden insanlar okudukları kitapları tartışırlardı. İbrahim Öztürk de bu arkadaş grubu içindeydi.
Daha sonra benim (Güney Solak) ortaya attığım, kısa metrajlı bir film çekme düşüncesi kabul gördü. Oyunculuğa ilgisi olan İbrahim’le beraber bu grubu oluşturduk.
İbrahim’in bir anlamda başrol oynadığı “Çürümüş Bunlar” isimli kısa filmi Kafka’nın bir öyküsünden uyarladık. Hayata tutunamayan bir insanın öyküsüdür.
Grubunuz çalışmalarını nerede sahneliyor?
Sokaklarda… Bursa da heykel ve civarında, köylerde, her yerde… Nazım Hikmet’in “memleketimden insan manzaralarını oyunlaştırdık” her yerde oynadık. Biz amatör bir topluluğuz. Bazen de belediyelere ait tiyatro sahnelerini kullanıyoruz.
İbrahim de üniversite öğrencisi miydi?
Hayır. Lise mezunuydu. İşçiydi. Daha doğrusu birçok işe girip çıkmıştı. Otomotiv yan sanayide çalıştı; pazarcılık yaptı. Askere gitmeden önce yine işsiz kalmıştı.
Böyle bir konumda sanatla ilgilenmek alışılmışın dışında değil mi?
Farklı biriydi. Roman okumayı çok severdi. Vedat Türkali hayranıydı. Oyunculuk ilgisini çekiyordu.
Nereliydi?
Diyarbakırlıydı. Kürtçe şarkılar söylemeyi severdi.
Politikayla ilgileniyor muydu?
Evet. TKP’nin eski bir üyesiydi. Ben de aynı partinin üyesiyim. Ancak İbrahim ayrılıkçı Kürt hareketi içinde değildi. Şiddetten hoşlanmazdı. İbrahim neşeli, esprili, deli-dolu renkli bir kişiydi.
İbrahim’in oyunculuğu nasıldı size göre; ümit vaat ediyor muydu?
Dediğim gibi bu konuyla çok ilgiliydi. Çaba harcıyordu. Bazı dizi ve filmlerde oynamıştı. Örneğin Samanyolu TV de yayınlanan “yeşeren düşler” dizisinde oynamıştı. “Enternasyonel” isimli sinema filminde oynamıştı. Ama sonra onun bulunduğu sahneler kurguya girmemiş. O kadar çekim yaptık sadece ensem görünüyor, diye hayıflanır ve gülerdi.
“Yazıyooor...”
Hakkâri Şemdinli’deki çatışmada 4 asker şehit oldu. 9 Eylül Eruh ve Çukurca’da terör kanlı yüzünü gösterdi. 8 asker şehit oldu.
Van’da mayın patlaması sonucu 2 asker şehit oldu.
10 Eylül 2009 İstanbul’da sel felaketi onlarca kişi kayıp, 31 ölü var.
Bir tekstil firmasına ait kapalı kamyonetten 7 kadın işçinin cesedi çıkarıldı. Sel sularıyla sürüklenen malların hesabı yapılıyor. Yağmacılar işbaşında… Diye yazıyor gazeteler…Diye yazıyor gazeteler...Diye yazıyor...
12 EYLÜL 2009 / yazılan ama basılmayan yazılar'dan
